Касцёл Іуды Тадэвуша — рымска-каталіцкі храм у в. Прывалка (Гродзенскі раён). Помнік архтэктуры.
== Гісторыя ==
Ужо на пачатку XVII ст. мясцовая каталіцкая святыня, хутчэй за ўсё капліца, адзначалася як старажытная і «невядома кім і калі фундаваная». Касцёл жа на яе месцы быў пабудаваны па фундацыі караля Жыгімонта III Вазы ў 1609 годзе і асвечаны пад тытулам св. Юды Тадэвуша. Спачатку святыня атрымала статус філіі, але па просьбе віленскага біскупа Бенедыкта Войны кароль залічыў касцёл да парафіяльных.
У 1777 годзе князь Францішак Ксаверый Агінскі, уладальнік Прывалкі, аднавіў стары драўляны касцёл. Трохі пазней, у выніку страты сродкаў для існавання, парафія была ператворана ў самастойную капеланію, якую абслугоўвалі святары з закону кармелітаў з Вільні.
Касцёл уяўляў сабой прамавугольны ў плане вертыкальна ашаляваны аб’ём з трохграннай алтарнай часткай, фланкаванай дзвюма сакрыстыямі. Трохвугольны франтон галоўнага фасада фланкавалі дзве чацверыковыя вежы-званіцы. Святыню накрываў высокі двухсхільны гонтавы дах з вальмамі над алтаром. Касцёльны ўчастак быў абнесены бярвянай агароджай.
У 1866 за ўдзел у паўстанні 1863 года парафія была ліквідавана. У гонар ахвяр на Святой гары быў усталяваны высокі крыж (не захаваўся). У 1869 касцёл разам з парафіяльнымі будынкамі і зямлёю быў перададзены ва ўладанне праваслаўнай царкве ў Друскеніках. Католікі з Прывалкі былі далучаны да Гожскай парафіі. Доўгі час касцёл стаяў зачынены, ператвараючыся ў руіны, і толькі ў 1913 ён быў перароблены ў царкву. Адзінае набажэнства адбывалася ў прысутнасці двух прыехаўшых на асвячэнне храма святароў, а ў 1915 (падчас Першай сусветнай вайны) старажытная святыня згарэла. У хуткім часе праваслаўныя ўлады адбудавалі царкву.
У 1918-19 гадах мясцовыя католікі пабудавалі новы драўляны
