Свята-Успенская царква — праваслаўны храм у в. Пярковічы Драгічынскага раёна Брэсцкай вобласці. Знаходзіцца на заходняй ускраіне вёскі, у сядзібна-паркавым ансамбле Віславухаў.
== Гісторыя ==
Першая царква была пабудавана намаганнямі ўладальніка вёскі ўніяцкага епіскапа луцкага і астрожскага Кірылы Цярлецкага ў канцы XVI стагоддзя. Драўляная Свята-Успенская царква мела дзве невысокія вежы і купал над прэзбітэрыем. Храм стаяў на мураваным падмурку. Унутры меліся тры алтары, выкананыя ў мастацкай разьбе, царскія вароты і іншыя мастацкія каштоўнасці. У гэтай царкве ў 1607 (1605) годзе і быў пахаваны Кірыла Цярлецкі. Яго мошчы былі накрыты вялікай гранітнай плітою з надпісамі на латыні. Пад час шматлікіх войнаў XVII стагоддзя царква была спалена.
Цяперашнюю царкву фундаваў як уніяцкую на месцы папярэдняй падкаморы брэсцкі Зянон Віславух каля 1770 года. Завяршыў будаўніцтва ў 1805 годзе і аздобіў храм ягоны сын Віктар. Былі прадугледжаны асобныя крыпты для роду Віславухаў, у якіх былі пахаваны ўладальнікі сядзібы Зянон і Віктар з жонкамі. Таксама ў крыпту перанеслі парэшткі Кірылы Цярлецкага.
У канцы XIX стагоддзя было зроблена падрабязнае апісанне надмагілля: «Магіла епіскапа Цярлецкага — з левага боку ад святога алтара, пад рызніцай, у склепе, наглуха закладзеным. Над ёю, у рызніцы змяшчаецца гарызантальна каменная пліта з зубчатай аздобай і з выразанымі на ёй словамі». На надмагіллі змешчаны кірылічны надпіс.
Рэшткі епіскапа захоўваліся ў крыпце да 1970-х гадоў. У наш час надмагілле Цярлецкага захоўваецца ў Музеі старажытнабеларускай культуры ў Мінску.
Пасля скасавання уніі храм быў перадазены праваслаўным вернікам. Пасля прыходу Савецкай улады ў 1939 годзе парэшткі пахаваных у крыпце былі параскіданы, а саму крыпту замуравалі. У 1961 годзе царкву зачынілі, аднак ў 1990 годзе намаганнямі мясцовых жыхароў яе аднавілі.
== Архітэктура ==
Помнік архітэктуры позняга класіцызму. Храм вырашаны ў буйных манументальных формах. Аднанефны прамавугольны ў плане аб’ём пад двухсхільным дахам з вальмай над алтарнай сцяной. Дах па краях завершаны драўлянымі васьміграннымі барабанамі. Галоўны арачны ўваход вылучаны 4-паўкалонным порцікам з трохвугольным франтонам, які рытмічна спалучаецца з драўляным франтонам даху. Бакавыя фасады расчлянёны высока ўзнятымі арачнымі аконнымі праёмамі і масіўнымі спаранымі пілястрамі ў прасценках.
У інтэр’еры сцены малітоўнай залы раскрапаваны шырокімі спаранымі пілястрамі. У паўднёвай частцы хоры, якія падтрымліваюцца 2 масіўнымі пілонамі. У агульнай прасторы залы бакавыя прамавугольныя рызніцы вылучаюць квадратную апсіду, вылучаную трох’ярусным іканастасам.
== Зноскі ==
== Літаратура ==
Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Мн.: БелЭн, 1993. — 620 с. — ISBN 5-85700-078-5. — С. 408
Збор помнікаў гісторыі і культуры Беларусі / АН БССР. Ін-т мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору; Рэд. кал.: С. В. Марцэлеў (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1984. — Брэсцкая вобласць. — 368 с., іл. — С. 174
Праваслаўныя храмы Беларусі: энцыклапедычны даведнік / А. М. Кулагін; [рэдакцыйны савет: Г. П. Пашкоў, Л. В. Календа]. — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя, 2007. — 653 с. 2000 экз. ISBN 978-985-11-0389-4